sábado, 11 de diciembre de 2010

Sendeiro Serra do Barbanza

Lugar: Porto do Son
Distancia: 18 km
Duración: 6 h
Dificultade: Baja
Circular: SI

SERRA DO BARBANZA


Barbanza es una pequeña península de Galicia, que separa la Ría de Muros-Noia de la Ría de Arousa. 

De formas suaves y redondeadas, la Sierra se extiende de Norte a Sur, teniendo en su máxima elevación los 687 metros del monte Iroite. Toda la Sierra se mantiene en cotas entre los 500 y 700 metros. 

Dentro de la modestía de estas montañas, podemos encontrar picos interesantes para la práctica del senderismo, como el Pico Os Forcados (620 metros), extremo Sur de la Sierra. 



DATOS TÉCNICOS
Punto de partida: Pozo (aldea ente Portosín y Porto do Son). Provincia de A Coruña.
Tiempos:


Aldea de Pozo – Aldea de Mantoño. 30 minutos
Aldea de Mantoño – Cima Iroite. 2 horas
Cima Iroite – Balsa. 1 hora

Balsa – Aldea de Resúa. 1 hora y 30 minutos

Aldea de Resúa – Aldea de Pozo. 45 minutos


Desnivel acumulado: 700 metros
Cartografía: IGN, Escala 1:25.000

DESNIVELES 


Aldea de Pozo – 20 metros
Aldea de Mantoño – 100 metros
Cima Iroite – 687 metros

Balsa – 660 metros

Aldea de Resúa – 80 metros



ACCESO
La Sierra de Barbanza se encuentra en la provincia de A Coruña, muy cerquita de Noia. Dependiendo de a dónde queramos subir, deberemos de ir a una aldea u a otra. En la cara Oeste, están las poblaciones de Porto do Son o Portosín. En la cara Este, Boiro y Pobra do Caramiñal. Lo mejor es informarse y no meter el coche por el monte, dejar el coche a pie de playa.



DETALLES DEL ITINERARIO
Nos vamos a Galicia, concretamente a una pequeña aldea llamada Pozo. Junto a esta aldea, hay un monte muy cercano, el Iroite, conocido en la zona por tener una base militar en su cima, y por ser el escenario de uno de los rallies de asfalto con más fama en Galicia.


Comenzamos a andar a las 12 del mediodía. Comenzamos por la carretera, dirección Portosín. Pronto encontraremos un desvío hacia la población de la Silva y la Ermita de San Caetano. Por allí nos metemos. En unos minutos, llegaremos a otra pequeña aldea, que en el IGN aparece con el nombre de Mantoño. 

Si callejeamos un poquito, veremos un pequeño camino que sale a la izquierda, con bastante vegetación. El camino se introduce en un bosque, parcialmente quemado por un reciente incendio forestal.
La pista del bosque quemado, conecta con otra, más grande y en buen estado, que sube hacia arriba, paralela al barranco de Sandión. La pista cruza la barranquera y hace un enorme zig-zag (nosotros lo evitaremos campo a través) hasta conectar con una enorme pista cortafuegos, que está vallada en su inicio.


Por esta pista subiremos en dirección Este, ganando altura de forma suave, hasta plantarnos en la cota 550. Ya queda menos para cima. 

En esa cota, hay otra pista que nace y va rodeando la cima del Iroite, Nosotros la cogemos, pero la abandonamos pronto, y subimos, campo a través, entre monte bajo, para plantarnos en la parte alta del monte. Aquí observamos la inmensa estación militar de la cima.

La cima es anchísima, casi una meseta. La mayor parte de ella está vallada por ser terreno militar. Imagino que el vértice se encontrará en ese terreno, nosotros al menos no lo vimos. Pero poco nos importó, las vistas desde aquí son fantásticas, ya que se domina toda la ría de Muros-Noia, y todas las aldeitas que hay en el litoral. Es una sensación curiosa estar en la cima de una montaña y ver el mar tan cerca, sobre todo para los que somos de secano.

Proseguimos tras echar unas cuantas fotos, rodeando las instalaciones militares. Nuestra intención es bajar por alguna de las pista paralelas al Río Cans, al Sur de la cima del Iroite, completando así una circular. 

Las instalaciones terminan y nos metemos por un pequeño bosque, perdiendo algo de altura. Allí veremos una pequeña balsa o laguna. En ese punto, comenzamos a peder altura fuera de senda, para alcanzar una pista bien visible, que baja hasta la localidad de Resúa.

Cogeremos la pista, y bajaremos sin mayor preocupación. Tomamos otra pista desde Resúa que nos dejará en la pequeña aldea de Cans, cerca del río, a escasos 5 minutos del Pozo, nuestro punto de partida.

Si pasáis por aquí, hacerle una visita a esta zona, y parar a reponer fuerzas en el restaurante Mambols (al lado de Cans) donde hacen una comida deliciosa!



NOTA: Algunos de los nombres de las aldeas no son correctos en el IGN. Pozo aparece junto a Silva, está erróneo. Así como, Mantoño, que juraría que recibía otro nombre por los lugareños (creo que era Calo). Lo mejor es informarse una vez allí


3 comentarios:

  1. Mantoño e Calo son dúas aldeas distintas, a segunda pertence á parroquia de Nebra e a primeira atópase perto da Silva, na parroquia de Goiáns.

    ResponderEliminar
  2. Moitas gracias pola súa aclaración.

    Un saúdo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moitisimas gracias por acollernos tan ben e facernos a travesía tan amena!! un placer coñecervos!!.Sandra

      Eliminar